وی افزود: این آلاینده‌ها به‌دلیل سمیت و ماندگاری می‌توانند به طور مستقیم بر سلامت اکوسیستم تأثیر بگذارند، علاوه بر این از طریق آلودگی منابع آب آشامیدنی، تهدید‌های جدی برای انسان ایجاد می‌کنند؛ بنابراین تلاش برای دستیابی به حذف مؤثر آلاینده‌های آلی پایدار از پساب‌ها برای کاهش مشکلات ناشی از آلودگی به این مواد شیمیایی سمی، بسیار اهمیت دارد.

این پژوهشگر در ادامه گفت: برای حذف آلاینده‌های آلی روش‌های مختلفی مانند اکسیداسیون شیمیایی، روش‌های بیولوژیکی، احتراق، لخته‌سازی و جذب روی کربن تاکنون استفاده شده است این روش‌ها محدودیت‌هایی از قبیل هزینه بالا، ناکارآمدی و تولید آلاینده‌های ثانویه را دارند.

وی تصریح کرد: در سال‌های اخیر، استفاده از فرآیند‌های فوتوکاتالیزوری ناهمگن برای تصفیه آب به دلیل اثربخشی آن در تخریب و تبدیل مواد آلی خطرناک به مولکول‌هایی مثل آب، دی‌اکسید کربن، اسید‌های معدنی ساده و موادی با سمیت کمتر و همچنین امکان استفاده از طیف ماورای بنفش خورشیدی و طیف نور مرئی، در دمای اتاق بسیار مورد توجه گسترده قرار گرفته است. همچنین، سموم دفع آفات از طریق رواناب گیاهان و خاک می‌توانند به آب‌های سطحی برسند.

این محقق در ادامه بیان کرد: مطالعات نشان می‌دهند که آلودگی آب توسط سموم دفع آفات بسیار گسترده است. در میان بسیاری از راه‌حل‌های بالقوه برای حذف آلاینده‌ها، استفاده از فوتوکاتالیزور‌ها به عنوان یک پدیده نوظهور درحال گسترش است. همانطور که می‌دانید، نور خورشید فراوان، دردسترس، تمیز و بی‌خطر است.

وی در پایان خاطر نشان کرد: هدف اصلی از این طرح، معرفی نانوکامپوزیت‌های جدید از چارچوب‌های فلز-آلی و نقاط کوانتومی و استفاده از آن‌ها به‌عنوان فوتوکاتالیزور کارآمد و قابل بازیافت و استفاده مجدد برای حذف و تخریب آفت‌کش‌ها در پساب است. استفاده از این نانوکامپوزیت‌ها می‌تواند به تخریب و حذف آلاینده‌های آلی بیشتری از جمله رنگ‌های آلی کمک کند.

انتهای پیام